De fomo-pest verandert ons in smartphone-zombies | john c. Dvorak

Er is recent veel discussie over tech-verslaving, vooral door millennials die - volgens comScore - het gebruik van mobiele telefoons domineren.

Dit mag geen verrassing zijn voor iedereen die de laatste tijd op pad is geweest. Ervan uitgaande dat ook jij niet begraven bent in je smartphone, kijk omhoog en merk op hoeveel van ons naar een mobiel apparaat staren of vasthouden. Sommigen posten op sociale media, houden de greep van de smartphone vast en proberen verschillende invalshoeken uit. Anderen controleren en controleren de telefoon gewoon opnieuw of ze een melding hebben ontvangen of niet.

Daarbij raken ze auto-ongelukken (vaak doden mensen) of lopen ze dom tegen een muur, paal of een gat aan. We hebben allemaal mensen iets zien raken tijdens het lopen en naar hun scherm kijken.

Veel hiervan is toe te schrijven aan een vreemd fenomeen genaamd FOMO of de angst om te missen. Ik heb mensen willekeurig hun telefoon zien checken tijdens een gesprek, diner of tijdens een vergadering. Als ik vraag wat zo belangrijk is, heeft de persoon zelden een goede reden. Het is gewoon een gewoonte.

Hoe weet je of je een technisch verslaafde bent?

Ze maken zich zorgen over het missen van een aantal zich ontwikkelende nieuws waar ze slechts een informele interesse in hebben en de behoefte hebben om het onmiddellijk te weten. Tenzij een melding iets betreft dat ik op dat moment aan het doen ben of mijn huidige veiligheid, kan ik niet zien waarom deze informatie niet kan wachten. In de meeste gevallen kan het me zelfs niet schelen dat ik er ooit achter kom.

Niet met millennials. Vooral alle andere telefoongebruikers hebben deze gekke behoefte om te weten. Dit maakt deze groep zeer vatbaar voor goed gestructureerde internet-hoaxes en zelfs propaganda. Dit ondanks hun overtuiging dat zij als groep ingebouwde BS-detectoren hebben die dit voorkomen.

ComScore bespreekt in zijn US Mobile App Report 2017 het waargenomen fenomeen en het FOMO-effect op de app-industrie, maar geeft geen verklaring voor de sociologie van de millennials met betrekking tot FOMO en andere eigenaardigheden van gebruik. Een klein stukje uit het rapport: mensen in de leeftijd van 18 tot 24 jaar besteden 3, 2 uur per dag aan apps voor mobiele telefoons. Instagram lijkt de app voor iedereen.

Als je de afgelopen maanden tv-nieuws hebt bekeken, zijn er talloze rapporten over verslaving aan mobiele telefoons en hoe je elke keer dat je door het scherm bladert een dosis dopamine of een aangenaam hormoon krijgt. Dit fenomeen is niet nieuw en was ook duidelijk tijdens het BlackBerry-tijdperk toen het apparaat de bijnaam Crackberry kreeg.

Is dat waar dit allemaal over gaat? Een behoefte om je belangrijk te voelen? Je loopt door de straat met de telefoon in de aanslag omdat je belangrijk bent en er staat iets te gebeuren? Ben je er klaar voor door in een paal te lopen? Maakt dit deel uit van de beweging van eigenwaarde? Een soort benodigde bevestiging dat je belangrijk bent? Je houdt de telefoon tegen mensen vertelt dat je een speciaal iemand bent? Een groot schot?

Dit is de eenvoudigste verklaring voor mij, maar het is oppervlakkig en moet serieus worden bestudeerd, omdat dit nu allemaal lijkt op een sciencefictionkomedie die moet stoppen.