De valse beloften van internet john c. Dvorak

Het vroege idealisme van internet werd voorgesteld als een geweldig netwerk dat op de een of andere manier de onderdrukte mensen zou bevrijden en zou leiden tot een grote utopische toekomst. Alle informatie van de wereld zou beschikbaar zijn met een druk op de knop, een grotere participatie in de overheid door de mensen zou gemakkelijk zijn, enzovoort.

Dit is allemaal niet gebeurd of zal gebeuren. In plaats daarvan dook het Amerikaanse publiek in een gesloten systeem genaamd Facebook, waar het zich bevindt terwijl de machine hen gefilterde onzin voedt in een echokamer van hun eigen creatie. Degenen die zich voorbij de bubbel wagen, trekken zich snel terug in het Facebook-milieu waar ze zich veilig voelen.

Dit was niet de belofte van internet, noch de steeds toenemende censuur van het internet. Als je de mensen die in de vroege jaren negentig over internet en de toekomst ervan praatten, meenam en hun idealen vergelijkt met de feiten van 2016, moet je lachen.

Op dit moment wil Facebook een voorstelling maken over China en heeft naar verluidt een tool ontwikkeld die inhoudcensuur daar mogelijk maakt. Met andere woorden, het zal geen informatie doorgeven die de Chinese overheid niet wil verspreiden. Vooral verboden zijn feiten over de protesten van 1989, negatieve afbeeldingen van de huidige of vorige regering en organisaties zoals Falun Gong.

Maar China is het topje van de censuurijsberg. Hier in de VS is er geen overheidscensuur. Het is niet nodig, omdat allerlei schetsmatige goeddoende operaties allerlei websites en opiniemakers censureren.

De originele censor was Net Nanny, die werd ontworpen om te voorkomen dat je kinderen porno zien. Dat is geëvolueerd naar zwarte lijsten om de verzending van spam te minimaliseren. Nu hebben we een fenomeen dat 'nepnieuws' wordt genoemd, dat het idee propageert dat sommige websites verhalen verzinnen en op de zwarte lijst moeten worden geplaatst als nepnieuwssites.

Dit is grappig voor mij, omdat ik me nog steeds Jayson Blair van de New York Times herinner dat ze accounts maakten en als feit in de papieren notulen regelden totdat hij werd gepakt. Stephen Glass is nog een geweldig verhaal over een echte nieuwsverslaggever die dingen verzint, net als het verhaal over Janet Cooke in de Washington Post . Google ze allemaal en vraag jezelf af waar het nepnieuws echt vandaan komt.

Maar dit gaat niet echt over nepnieuws. Het gaat om een ​​geconsolideerde inspanning om alles te censureren behalve officiële door de overheid goedgekeurde standpunten en gezichtspunten. En om eerlijk te zijn, wat zou een overheid volgens u moeten doen? Het gratis en open ongecensureerde internet opent eigenlijk de deur waar allerlei manipulators vrij rondlopen. Als je berichten hoort over hoe ISIS online terroristen rekruteert met behulp van een reeks propagandamechanismen, maken ze geen grapje.

Dit is wat er gebeurt als je je niet vastklemt op het net. Wat dacht je dat er zou gebeuren? Ik sta vaak versteld van de naïviteit van de internetpioniers als het gaat om de donkere kant van het net. De Chinezen hebben een idee; veel landen doen dat. En ze zullen niet toestaan ​​dat subversieve activiteit hun regimes teniet doet in naam van de vrijheid van meningsuiting.

De toekomst van internet is grimmig. Het zal bestaan ​​uit Facebook en zijn eigen censuurpolitie met een agenda. U zult ook goedgekeurde, waarschijnlijk gelicentieerde, blogs, podcasts en nieuwsuitzendingen hebben die regels moeten naleven zoals die door de FCC worden opgelegd aan de omroep. Je hebt de gesloten alternatieve sociale netwerken zoals LinkedIn, Twitter en anderen. En je hebt eindeloze e-commerce sites en hubs die je dingen verkopen die je waarschijnlijk niet nodig hebt, geleid door Amazon.

In een decennium waarin het nieuwe gesloten en gecensureerde net in volle gang is, vraag je jezelf af: "Wat had je echt verwacht?"