Video: Wie vecht tegen wie in het Syrië van vandaag? | NOS op 3 (November 2024)
Er is veel ophef geweest en verontwaardiging over voorgestelde EU-wetgeving die, indien volledig geïmplementeerd, internet volgens de critici effectief zou kunnen uitschakelen. Dat is onzin, maar laten we meespelen.
Al deze dingen over jou weten, zelfs als je deel uitmaakt van een grotere groep, is een inbreuk op de privacy, zeggen Europeanen. GDPR kwam op de hielen van het zogenaamde en belachelijke "recht om te worden vergeten" edict, dat zoekmachines in de regio dwong om op verzoek bepaalde gegevens uit zoekresultaten te halen.
In de tussentijd heeft de EU gewerkt aan verschillende "haatdragende taal" -initiatieven, die allemaal vaag en draconisch zijn en dus vatbaar voor misbruik.
Deze trends in Europa zijn sterk, maar de redeneringen zijn discutabel. Een ding dat niet ter discussie staat, is dat de EU een soort gevaar voelt dat voortvloeit uit internet. De voorgestelde oplossing staat bekend als artikel 11 en artikel 13, die deel uitmaken van een vernieuwde auteursrechtstrategie.
Artikel 11 stelt een machtigingstest voor om samenvattingen van inhoud te gebruiken en evolueert misschien naar een linkbelasting, die uiteraard (opnieuw) Google target.
Dit idee dateert uit de jaren 1990 toen critici van internet beweerden dat een URL auteursrechtelijk beschermd was en niet zonder toestemming kon worden gebruikt. Destijds was het probleem zoiets als deep-linking - mensen zouden een proces overslaan en diep in een systeem linken om tijd te besparen. Omdat er echt geen reden was om zelfs een browser te hebben als je niet vrijelijk van hier naar daar kon linken, werd deze klacht algemeen als idioot en raar gezien en het initiatief ging nergens heen. Maar het kreeg wel enige aandacht.
Door de jaren heen, en misschien om een goede reden, heeft het wantrouwen van Google geresulteerd in pogingen om regels voor het bedrijf te maken, zodat, als al het andere faalt, Google steeds een boete van miljarden dollars kan krijgen.
De technische gemeenschap lost dit probleem helemaal verkeerd op. Ze zien letterlijk artikel 13 - de tweede slechte jongen - als een poging om memes te verbieden, die stomme beroemdhedenfoto's met wat gag-tekst erop geschreven. Het maken ervan valt onder elke interpretatie van Fair Use.
Artikel 13 vereist in feite een grondiger onderzoek en vergelijking van alle inhoud met bekend auteursrechtelijk beschermd materiaal. Critici zeggen dat het een last zal zijn voor blogs en kleinere sites, maar niets dat niet kan worden opgelost met behulp van authenticatieservices van derden, indien nodig.
Dus vergeet artikel 13. Het is artikel 11 dat teruggrijpt op de kwesties van "illegaal auteursrechtelijk beschermd linkgebruik" van de jaren negentig. Dit is echt iets dat dingen kan verpesten. Maar dingen verpesten voor wie?
Nogmaals, dit is gericht op Google voor het zo goed doen van het indexeren van een anders onmogelijk te navigeren modern internet. Freaked-Amerikanen schrijven natuurlijk over hoe deze twee artikelen het internet zullen verwoesten. Dat is niet mogelijk zonder dat deze regels in de VS worden aangenomen, wat nooit zal gebeuren.
Misschien is dit een eenvoudige anti-Amerikaanse handelsstrategie? Dat is duidelijk.
Op wie zijn deze nieuwe regels van toepassing? Google? Microsoft? Ja en ja. Deze twee kolossen zijn al decennia lang doelwit van EU-woede. Dit gaat helemaal niet over internet. Dan is er Facebook, Twitter, Reddit, Instagram, Snapchat en Tumblr. Het zijn allemaal doelen.
Dit gaat allemaal over grote Amerikaanse bedrijven die domineren in de EU.
Als iemand denkt dat een blogger een foto plaatst van een verbaasde kapitein Kirk met de tekst "OMG! Spock Naked!" het creëren van een zogenaamde meme zal het doelwit zijn van de EU-wetgeving, grip krijgen.
- De voor de hand liggende gevolgen van GDPR De voor de hand liggende gevolgen van GDPR
- Amazon Workers Strike in Europe Amazon Workers Strike in Europe
- EU: Misschien is het tijd Apple Ditched Lightning voor USB EU: Misschien is het tijd Apple Ditched Lightning voor USB
De meeste echte schendingen van het auteursrecht zijn hier al illegaal in de VS. Het internet speelt zijn spellen meestal in de arena van Fair Use en mensen moeten lezen hoe dat werkt.
Deze EU-wetten zijn gericht op Amerikaans succes op het net. Ze richten zich niet op de "kleine man", zoals sommigen zouden suggereren. De EU heeft geen eigen Google, Bing of Facebook, maar deze bedrijven zullen zo mogelijk bloeden. Daar gaat dit over.
