Video: Сравнение объективов Canon EF 24-70mm f/2.8L II USM с его первой версией EF 24-70mm f/2.8L (November 2024)
De Canon EF 24-70mm f / 2.8L II USM ($ 2.299) is de werkpaardlens voor menig Canon-schieter. Met een constant f / 2.8-diafragma over het gehele zoombereik, zeer goede optische prestaties en een redelijk compact ontwerp, past de lens goed bij full-frame Canon-camera's. Zijn groothoek tot korte telefoto zoombereik maakt het ook een goede keuze voor serieuze hobbyisten op zoek naar een walkaround lens. Het is aan de prijzige kant, en als je met een f / 4-lens kunt leven, ben je misschien beter bediend door de goedkopere Canon EF 24-70mm f / 4L IS USM.
De lens meet 4, 4 bij 3, 5 inch (HD), heeft een groot frontelement dat 82 mm-filters vereist en weegt een forse 1, 8 pond. Het is vrij squat wanneer ingesteld op 24 mm, maar het telescoop wanneer ingezoomd. Er is een schakelaar om hem in de 24 mm-positie te vergrendelen voor opslag, evenals een schakelaar om te schakelen tussen handmatige en autofocus. De zoomring bevindt zich aan de basis van de lens en is bedekt met geribbeld rubber; het is comfortabel om te draaien en, hoewel je voldoende koppel moet toepassen om de lens naar buiten te duwen tijdens het zoomen, is het comfortabel in gebruik. De focusring bevindt zich achter het voorste element; het is identiek aan de zoomring en vereist een draai van ongeveer 90 ° om van de minimale focusafstand van 15 inch naar oneindig te gaan. Net als de meeste moderne lenzen is er geen harde stop aan het uiterste van het brandpuntbereik, zodat u zonder zorgen snel van de minimale focus naar oneindig kunt schakelen.
Er is geen optische stabilisatie. Dat is niet gebruikelijk op een 24-70 mm lens, maar het is ook niet ongehoord. De concurrerende Sony Carl Zeiss 24-70mm f / 2.8 voor Alpha SLR's is niet ingebouwd, maar Sony-camera's hebben interne stabilisatie. Canon's eigen 24-70mm f / 4L IS USM is een uitzondering op deze regel; het is gestabiliseerd en het heeft een speciale macro-focusseermodus die tot 7, 9 inch op 70 mm kan komen voor een vergroting van 1: 1, 4.
Ik heb Imatest gebruikt om de scherpte van de lens te controleren in combinatie met de full-frame EOS 6D. Bij 24 mm f / 2, 8 scoort de lens 2.631 lijnen per beeldhoogte op onze centrumgerichte scherpte-test; dat is beter dan de 1.800 lijnen die we gebruiken om een afbeelding als scherp te markeren. Die kwaliteit houdt het grootste deel van het frame vol, maar er is een drop-off aan de randen; toch lossen ze nog steeds 1.956 regels op. Het verkleinen van het diafragma toont zeer minimale verbeteringen; bij f / 4 scoort de lens 2.789 lijnen en een piek bij 2.800 lijnen bij f / 5.6.
Bij 35 mm f / 2.8 is de kwaliteit ongeveer hetzelfde; het scoort 2.546 lijnen, met solide prestaties over het frame en randen die 1.900 lijnen overtreffen. Nogmaals, het verkleinen van het diafragma vertoont zeer minimale winsten. Op 50 mm doet de lens het grootste deel van het beeld goed, met een middengewogen score van 2.503 lijnen, maar er valt af aan de buitenranden; ze tonen slechts 1600 lijnen. Als u op zoek bent naar scherpte van rand tot rand, stop dan tot f / 4 (2.587-lijns gemiddelde en 1.751-lijns randscherpte) of f / 5.6 (2.590-lijns gemiddelde en 1.918-lijns randscherpte). Het verhaal is hetzelfde op 70 mm; de lens scoort 2.409 lijnen bij f / 2.8, met randen die rond 1.600 lijnen zweven. Stoppen tot f / 4 verhoogt de centrumgewogen score marginaal (2.462 lijnen) en randen raken 1.700 lijnen. Bij f / 5.6 wordt het verhaal beter: centrumgerichte scherpte is 2.519 lijnen en de randen raken 1.875 lijnen.
Vervorming is een probleem met deze lens. Als u Lightroom als Raw-omzetter gebruikt, is er een profielcorrectie met één klik beschikbaar, maar u kunt deze ook indien gewenst handmatig corrigeren. Bij 24 mm is er 2, 8 procent tonvervorming, waardoor rechte lijnen naar buiten lijken te buigen. Bij 35 mm is de vervorming verdwenen, maar speldenkussenvervorming begint bij 50 mm. Daar zie je ongeveer 1, 2 procent, een cijfer dat oploopt tot 1, 4 procent bij 70 mm. Dat zorgt ervoor dat de lijnen naar binnen buigen en is visueel verontrustender dan tonvormige vervorming. Dit is niet atypisch voor een lens van dit ontwerp; de Carl Zeiss 24-70 mm van Sony vertoont minder vatvervorming bij 24 mm (1, 3 procent), maar vertoont een vergelijkbaar speldenkusseneffect bij 70 mm (1, 3 procent).
De Canon EF 24-70mm f / 2.8L II USM is een solide artiest, en eentje die menig professionele Canon-shooter in de tas heeft. Het heeft wel wat te lijden van de waardepropositie; je betaalt uiteindelijk een $ 800 premie voor het f / 2.8 diafragma vergeleken met de EF 24-70m f / 4L IS USM. Dat is twee keer het licht dat de sensor raakt en de mogelijkheid om een kleinere scherptediepte te creëren, maar sommige fotografen zijn misschien heel blij om wat geld te besparen en te kiezen voor de f / 4-versie van deze lens. Het is ook een scherpe speler en biedt optische stabilisatie en een scherpere focus op 70 mm - beide ontbreken hier.
