Video: Black Girls Code CEO Is Changing the Face of Tech (November 2024)
In deze aflevering van Fast Forward verwelkom ik Kimberly Bryant, de CEO en oprichter van Black Girls Code. Bij SXSW hebben we gesproken over hoe diversificatie van technologiebedrijven meer is dan alleen een sociaal goed, het is een goede zaak en essentieel voor bedrijven om zinvolle innovatie te leveren. We hebben ook besproken hoe kunstmatige intelligentie gehandicapt kan zijn als deze alleen door blanke mannen wordt gebouwd.
Dan Costa: Je begon deze organisatie acht jaar geleden gedeeltelijk, zodat je dochter, die op de middelbare school zit, naar computerklassen kon gaan en niet het enige gekleurde meisje of persoon in de klas kon zijn. Codeert ze nog steeds of heeft ze besloten om iets anders met haar leven te doen?
Kimberly Bryant: Ze codeert eigenlijk nog steeds. Ze is een eerstejaarsstudent in computerwetenschappen aan de Universiteit van Maryland, Baltimore County. En echt nog steeds geïnteresseerd in het nastreven van informatica en technologie als carrièrepad.
Dan Costa: Hoe ben je zelf in technologie gekomen?
Kimberly Bryant: Mijn achtergrond is elektrotechniek met een minor informatica. Ik strompelde een beetje in dit carrièrepad. Ik heb nooit echt de ambitie gehad om als jong kind een computer gamer te zijn of iets dergelijks. Daar hield ik niet van, ik was zeker het Barbie-type kind dat opgroeide. Maar ik bevond me op dit versnelde pad in wiskunde en wetenschap via de middelbare en middelbare school, en het was eigenlijk mijn begeleidingsadviseur die zei: "Je moet naar engineering kijken, dat is een goed carrièreveld. Er is een goede beloning in dit en dit is wat u misschien wilt overwegen. " En ik deed. Ik moest echt leren wat deze carrière zou inhouden zodra ik op de universiteit kwam. Heel anders dan het pad van mijn dochter of veel van de andere meisjes waarmee we werken.
Dan Costa: Maar ik denk dat dat ook veelzeggend is, dat veel kinderen we willen helpen hun carrière te vinden en hun weg te vinden, maar veel van hen weten het niet. En een serendipitous ontdekking kan net zo krachtig zijn als zoiets als: "Ik wilde een computer gamer zijn sinds ik 12 jaar oud was."
Kimberly Bryant: Absoluut. Voor mij is een van de verschillen in mijn kindertijd ten opzichte van die van mijn dochter dat ik echt op dit genderpad zat, zelfs zo jong als zes of zeven. Ik had een oudere broer en hij zou de dingen krijgen die wetenschappelijker waren voor Kerstmis, gezien die kansen om videogames en dingen te spelen. Maar ik niet, ik werd zeker geleid tot dingen die niet de dingen waren die meer wetenschappelijk en technisch georiënteerd waren vanuit mijn familiale opvoeding. Toen ik naar school ging, werd het een beetje meer niveau.
Dan Costa: Black Girls Code. Praat met me over hoe het werkt. Hoe kan de organisatie deze lacunes dichten?
Kimberly Bryant: Black Girls Code is een organisatie zonder winstoogmerk en we richten ons op het introduceren van meisjes zo jong als zes of zeven. We blijven bij hen tot ze 17 zijn. Nu beginnen we met onze alumni te werken in een reeks naschoolse programma's en workshops. Dat kan een workshop op zaterdag zijn waar ze binnenkomen en leren over virtual reality, het kan een intensiever zomerprogramma zijn waar ze twee tot vier weken lang binnenkomen en alles doen vanaf de volledige stapelontwikkeling, of ze kunnen doen kunstmatige intelligentie of blockchain. We proberen de meisjes echt te bereiken op een plek waar dit kan aanvullen wat ze niet beginnen te zien in de klas. Zoveel scholen beginnen informatica te onderwijzen, maar geven hen de kans om een beetje dieper te gaan en ook omringd te worden door een gemeenschap van meisjes die dezelfde interesses en achtergrond en opvoeding delen, wat het een beetje anders maakt vanuit een ervaringsstandpunt.
Dan Costa: Hoe vind je de meisjes die geïnteresseerd zijn in dit soort dingen?
Kimberly Bryant: Nu, acht jaar later, vinden ze ons meestal. We hebben zo'n uitgebreide gemeenschap van zowel ouders als opvoeders gehad die meisjes zullen laten kennismaken met Black Girls Code omdat ze over ons hebben gehoord in de verschillende steden waar we aan deelnemen, en de verschillende dingen die we doen, zoals naar South by Southwest komen. We hoeven nu niet echt veel aan de organisatie te trekken, wat een geweldige positie is om in te zitten. Maar als we dat doen, proberen we samen te werken met scholen of andere gemeenschapsorganisaties die meisjes dienen. We laten hen de ruimte vinden waar hun meisjes kunnen komen en leren over STEM en technologie.
Dan Costa: Ik heb een aantal mensen van Girls Who Code geïnterviewd en we werken samen met hen bij PCMag. Na verloop van tijd komen de studenten die je traint terug naar de organisatie en worden ze mentor. Heb je dat ook gezien?
Kimberly Bryant: Absoluut. Voor dit South by Southwest hebben we 14 alumni-studenten uit de hele VS meegebracht die colleges volgen of die op het punt staan af te studeren van de middelbare school. En het was echt interessant om de luchthaven naar South By Southwest te verlaten om onze hotels in te checken. Ik was een soort afluisteraar en oorverdovend op een gesprek dat op de achterbank met een van de studenten aan de aankomende senioren plaatsvond. En ze vroeg hen: "Waar solliciteerde je naar de universiteit? Hoe gaat dat?" Alleen al het luisteren naar dit zeer organische gesprek was zo bevredigend, omdat ze niet alleen elkaar begeleidden, maar deze zusterschap ook zo gemakkelijk met elkaar hadden. En ze hadden net dit fantastische gesprek.
Maar we doen het ook op een meer formele basis. We hebben meisjes die in de zomer als jeugdkampbegeleider binnenkomen. We hebben meisjes die binnenkomen en een tussenjaar doen. Mijn dochter deed dat en ze werken eigenlijk met Black Girls Code. We hebben meisjes die terugkomen en feitelijk instructeur worden in de workshops die we tijdens de weekenden doen. We hebben dus zeer gestructureerde manieren om terug te geven, maar we houden ook van de organische combinaties die gebeuren, om te zien dat de oudere meisjes mentor worden voor de jongere meisjes.
Dan Costa: Er zijn veel rapporten geweest over hoe Silicon Valley in het bijzonder, maar technologie in het algemeen minder divers is dan veel andere industrieën. En het lijkt erop dat er iets unieks in de technologie-industrie is dat dit tegenhoudt, waardoor dit niet sneller kan gaan. Heb je theorieën over wat er mis is met name technologie die ons vertraagt?
Kimberly Bryant: Ik denk niet dat er iets noodzakelijks mis is met de technologie. Ik bedoel, de technologie heeft geen inherente voorkeur, het heeft alleen de voorkeur die we erin inbouwen. Ik zou zeggen dat dat dezelfde betekenis zou hebben voor technologiebedrijven. Toen ik net in het midden van de jaren 80 aan de universiteit begon, waren er ongeveer 32, 35 procent van de vrouwen die een graad in informatica behaalden en nu is dat 12 tot 14 procent. Wat er gebeurde in '85 tot '89 was dat de geboorte van de pc was, dat was toen Apple een ding aan het worden was. Dat was het moment waarop Intel en solid-state technologie echt exponentieel begonnen te groeien. En de industrie begon te veranderen in termen van de dynamiek van wie in die stoelen zat, die deze producten bouwde.
En ze omvatten niet veel vrouwen, en veel vrouwen die veteranen in het veld waren, werden eruit geduwd. Dus zagen we in de komende decennia dat dit blijft gebeuren. En we zagen vrouwen niet eens streven om die velden in te gaan omdat dit beeld van de mannelijke nerd een fenomeen werd, en daar wilden meisjes geen deel van uitmaken. Ik denk dat deze culturele voorkeur nu is ingebed in deze bedrijven, en het is aan ons en deze generatie en de volgende om dat verhaal te veranderen.
Dan Costa: PC Magazine bestaat al sinds 1982 en we hebben een archief met tijdschriften dat helemaal teruggaat tot het begin. De inhoud is ingewikkeld, maar als je de pc-tijdschriften uit het midden van de jaren 80 doorneemt , zie je echt veel van de gender-afbeeldingen, die vandaag niet zouden vliegen. Maar ze werden in zeer vroege dagen ingebouwd in de pc-industrie.
Kimberly Bryant: Heel erg. Ik denk dat ik een paar jaar geleden een foto zag van de lancering van de Macintosh. En het voelde alsof het misschien Megan Smith was die; Ik leer altijd van haar. er waren vrouwen in die oprichtersgroep die ik nog nooit eerder heb gezien. En ik dacht: "Wacht eens even, stop de persen. Zijn daar vrouwen?" Ze waren er zeker, maar alle afbeeldingen waarmee ik was opgegroeid en die ik had gezien, bevatten ze niet. Dus ik herkende niet eens dat vrouwen heel erg deel uitmaakten van die innovatie. Ik kende alleen Woz en Steve. Maar er waren daar ook vrouwen en ze deden belangrijke dingen. Ik denk dat het nu echt belangrijk is om ervoor te zorgen dat deze generatie innovators niet uit de geschiedenis worden geschreven.
Dan Costa: Het lijkt een fundamenteel punt, maar ik denk dat we ons moeten afvragen waarom het belangrijk is dat deze technologiebedrijven meer divers zijn. Wat betekent het vanuit een sociaal rechtvaardigheidsperspectief, maar ook, wat betekent het vanuit een economisch perspectief, gezien de economie waarin we nu leven?
Kimberly Bryant: Vanuit een perspectief van sociale rechtvaardigheid en billijkheid vind ik het heel belangrijk met de verschuivende demografie, niet alleen in de VS maar ook in het buitenland, die voor verandering zorgen. Zo'n verandering in wat we kijken naar de verdeling van de demografie in de wereld, waar vrouwen de meerderheid zullen zijn als we er nog niet zijn, en dat de natie echt begint te veranderen in termen van samenstelling van wie hier is en wie werkt er? Het is belangrijk dat terwijl deze producten en oplossingen worden gemaakt, ze aan de behoeften van iedereen voldoen. En dat zal niet gebeuren als slechts één persoon alle oplossingen creëert. Het zal zoveel van de oplossingen en behoeften missen waar we aan moeten voldoen.
Ik denk dat het economische argument hetzelfde is. Als je alleen voor één klasse van individuen bouwt, hoe zit het dan met de behoeften van zwarte vrouwen? Hoe zit het met de behoeften van Latino-vrouwen? Hoe zit het met de behoeften van geslacht verschillende categorieën van individuen? Die stemmen zijn nodig bij het begin van de oprichting om ervoor te zorgen dat iedereen de mogelijkheid heeft om een oplossing te hebben die aan zijn behoeften voldoet, en dat bedrijven daadwerkelijk fiscaal levensvatbaar zijn en de bevolking kunnen dienen zoals het eruit ziet.
Dan Costa: Er is een goed voorbeeld van die eerste generatie machine vision AI's. We hebben een heel moeilijke tijd om mensen van kleur te herkennen en ze gaan de gegevens in en ze zeggen: "Oh, het blijkt dat we gewoon niet genoeg mensen in kleur hadden in onze gegevenssets." Daarom werd AI niet goed getraind omdat het een beperkte gegevensset had.
Kimberly Bryant: Ja. Een van mijn zeer succesvolle en briljante leerlingen is nu in mijn team en doet veel werk aan dit ding rond AI en vooringenomenheid. En ik denk dat haar werk zo van vitaal belang is voor dit werk, want als we naar AI kijken, de trend van de toekomst, zal het belangrijk zijn dat we briljante technologen zoals zij laten zien waar er een kloof is zodat we AI kunnen structureren dus het doodt ons niet allemaal of vergeet niet de helft van ons die in deze ruimte zit die ze zouden moeten herkennen.
Dan Costa: Je hebt als doel om tegen 2040 een miljoen zwarte meisjes te hebben die coderen. Hoe ver ben je? Denk je dat je dat doel gaat bereiken?
Kimberly Bryant: Ik denk absoluut dat we dat doel gaan bereiken. Een deel ervan gaat niet noodzakelijk over meisjes die we direct raken, maar ook over deze 10.000 studenten die we tot nu toe hebben bereikt en hoe ze anderen beïnvloeden. Een van de dingen die ik nogal wat zeg, is dat als we een meisje kunnen leren coderen, ze er nog 10 zal leren. Er is een exponentiële groei en een exponentieel verwijzingssysteem dat organisch gebeurt door de studenten die zich bezighouden met BGC en die zij beïnvloeden wanneer zij onze organisatie en gemeenschap verlaten.
Dan Costa: Hoe kunnen mensen die deze video bekijken en zien, helpen en deelnemen aan het proces?
Kimberly Bryant: Nou, een van de dingen die heel bijzonder is aan Black Girls Code waar ik het meest trots op ben, is dat we een heel klein team zijn. Er zijn er maar 10 of 12. Maar we worden aangedreven door een letterlijk leger van vrijwilligers - meer dan 2.000 per jaar - die ons helpen deze workshops in de VS en in het buitenland te geven. Dus als iemand echt wil meedoen, kunnen ze zich aanmelden voor een van onze hoofdstukken als een technische vrijwilliger of een niet-technische vrijwilliger. Ze kunnen zich verloven met hun bedrijf en hen een evenement laten sponsoren, een hoofdstuk sponsoren of een student sponsoren. Traditioneel zijn we non-profit, dus nemen we donaties. Ga naar onze website, help ons om meer en meer van dit werk te doen en help ons het woord te verspreiden.
Dan Costa: Ik wil je een paar vragen stellen die ik iedereen stel die in de show komt. Is er een technologische trend die je bezighoudt en die je 's nachts wakker houdt?
Kimberly Bryant: Daar hebben we het al over gehad - kunstmatige intelligentie, zonder twijfel. Ik denk niet dat we bij wijze van spreken genoeg kleurtechnologen in het onkruid zitten. En ik denk dat we daar de meeste kans hebben om het fout te doen. Dat is het enige waar ik onze meisjes meer bij wil betrekken.
Positief is dat de technologie waar ik het meest optimistisch over ben blockchain is. Ik ben echt net begonnen meer te leren over wat de blockchain is, en ik zie het als een potentieel voor het creëren van rechtvaardigheid in technologie. Ik denk dat het kan worden gebruikt als een hulpmiddel om sommige ongelijkheden in deze ruimte echt te corrigeren.
- De beste programma's om te leren coderen De beste programma's om te leren coderen
- 13 geschenkideeën voor kinderen die willen coderen 13 geschenkideeën voor kinderen die willen coderen
- Smashing stereotypen bij Girls Who Code Smashing stereotypen bij Girls Who Code
Dan Costa: En wat is het aan blockchain-technologie waar je dat vertrouwen in hebt? Is het dat het wordt gedistribueerd en dat u een volledig nieuw systeem kunt maken?
Kimberly Bryant: Het wordt verspreid. Een van de dingen in onze branche op dit moment is dat we slechts een handvol grote spelers hebben die veel controle hebben en dat dit dagelijks krimpt. Blockchain biedt de mogelijkheid om de controle te verschuiven, het eigendom te verschuiven en te verspreiden op een manier die, indien correct gebruikt, de technologische industrie zoals wij die kennen zou kunnen verbeteren. Ik vind dat heel spannend. En ik denk dat omdat velen van ons het niet begrijpen, we niet weten hoe krachtig het mogelijk zou kunnen zijn.
Dan Costa: Is er een technologie die je elke dag gebruikt en die je nog steeds verwondert?
Kimberly Bryant: Ik denk niet dat er iets is dat ik elke dag gebruik dat me verwondert. Ik denk dat een technologie die ik dagelijks gebruik en waarvan ik soms wou dat ik dat niet deed, sociale media waren. Ik bedoel, de goede en slechte delen ervan. Maar het is een kans voor mij om contact te maken met mensen ver buiten mijn lokale gemeenschap, en ik zie dat ideeën naar voren worden geschoven. Ik vind het een zeer krachtig hulpmiddel om die reden.
Dan Costa: Ik denk dat we met sociale media ontdekken dat zolang we het gebruiken en het ons niet gebruikt, er veel voordelen kunnen zijn. Het is wanneer je achterover leunt en je mag worden geprogrammeerd door de algoritmen en door het economische systeem dat de platforms financiert, dat is waar problemen beginnen te gebeuren.
Kimberly Bryant: Ik ben het ermee eens. Maar soms denk ik dat we niet eens begrijpen hoe we worden geprogrammeerd, dus ik denk dat het het stuk geven en nemen is dat we moeten uitzoeken.
