Beats Studio Wireless Review & Rating

De opstelling van Dr. Dre's Beats-koptelefoon is te vinden op de hoofden en rond de nek van atleten die persconferenties en popsterren geven in muziekvideo's, en het zou gemakkelijk zijn om ze af te schrijven als te duur, door beroemdheden goedgekeurd plastic. Dat zou een vergissing zijn, zoals de nieuwste Beats Studio Wireless ons herinnert. Voor $ 379, 95 zijn deze Bluetooth-hoofdtelefoons een beetje te duur, en ze hebben een aantal problemen met vervorming bij maximale volumes, maar op redelijke luisterniveaus leveren ze het onweer dat veel luisteraars hunkeren naar hun hoofdtelefoon, allemaal in een comfortabel, mooi ontwerp dat misschien wel voel je je een NFL-ster of een rockgod. Luisteraars die op zoek zijn naar een puur, gebalanceerd geluid, moeten elders kijken, zoals naar de goedkopere Editors 'Choice Harman Kardon BT, maar basliefhebbers die verlangen naar ronde, rijke dieptepunten in combinatie met heldere hoge tonen, moeten verder lezen.

Ontwerp

Visueel gaat de Studio Wireless verder met de nu beroemde uitstraling van het merk Beats, met rode kabels en het "b" -logo in kleine letters. De hoofdtelefoon wordt aangeboden in vele kleuren, van effen zwart met rode highlights tot zwarte matte, titanium of effen rode, blauwe of witte afwerkingen. Het circumaurale (over-het-oor) ontwerp heeft veel demping, zodat de oren of hoofdhuid nooit teveel druk voelen.

Net als Apple is Beats een meester in verpakkingen geworden. Open de beschermhoes met rits waarin de Studio Wireless gemakkelijk kan worden ingeklapt en uw neus wordt begroet met de geur van een nieuwe auto. Elke kabel is netjes gewikkeld en geboord in karton dat u het doel ervan vertelt, en verwijderbare stickers op de oorschelpen leggen de bedieningselementen uit.

Op het buitenpaneel van het linkeroor bevinden zich de Play / Pause / Bluetooth-koppelingsknop en volumeknoppen. De volumeaanpassingen werken in combinatie met het volume van uw Bluetooth-apparaat in plaats van onafhankelijk zoals veel Bluetooth-hoofdtelefoonparen dat doen, wat zorgt voor een meer naadloze bedieningservaring.

aansluitingen

Een verbindingspoort voor de meegeleverde USB-oplaadkabel bevindt zich op het zijpaneel van het rechteroor en kan rechtstreeks op een computer of op de meegeleverde muurlader worden aangesloten. De Studio Wireless wordt geleverd met twee audiokabels voor bekabeld luisteren: een met een inline afstandsbediening en een zonder. Als u ze aansluit, wordt de verbinding met uw Bluetooth-apparaat automatisch verbroken.

Als u de kabels aansluit, wordt de stroom echter niet uitgeschakeld. Je kunt zelfs helemaal niet passief naar de koptelefoon luisteren, wat een grote klop is op hun veelzijdigheid. Of u nu Bluetooth-audio streamt of via de kabel luistert, u gebruikt het sap van de batterij. Beats schat de levensduur van de batterij ergens tussen de 12 en 20 uur, afhankelijk van hoeveel je draadloos muziek streamt of luistert via de audiokabel. Kleine LED's op de linker oorschelp geven aan hoeveel batterij je nog hebt.

Afgezien van de ergernis om stroom te moeten gebruiken om in bedrade modus naar de hoofdtelefoon te kunnen luisteren, is de Studio Wireless een goed ontworpen hoofdtelefoonpaar met een aantal uitstekende accessoires. Je krijgt zelfs een schoonmaakdoekje en wat Beats-logo-stickers.

De Studio Wireless bevat ook enkele zo-zo ruisonderdrukkingscircuits. Het is niet slecht, maar het creëert zeker een beetje extra gesis, en het moet worden gezien als meer een bonus dan een belangrijke functie. Helaas kun je het niet uitschakelen, hoewel je een modus kunt gebruiken die alleen de ruisonderdrukking gebruikt en alle streaming-weergave doodt.

Prestatie

Op tracks met intense sub-bas-inhoud, zoals 'Silent Shout' van The Knife, maakt de Studio Wireless zijn mogelijkheden onmiddellijk duidelijk: dit is een paar dat een dieptepunt produceert, en ze zijn intens. Deze track begint te vervormen bij een absoluut topvolume, wat nooit zou mogen gebeuren in deze prijsklasse. Om eerlijk te zijn, ze worden ongelooflijk luid in vergelijking met het grootste deel van de concurrentie, en je zou om te beginnen niet op die niveaus moeten luisteren. Op wat topvolume zou zijn op de meeste concurrerende paren, vervormt de Studio Wireless niet, en je zult altijd een gevoel van intense lage frequentie aanwezigheid over het volumebereik hebben, gecompenseerd door een paar geknepen, gebeeldhouwde high-mids die zang en transiënten helpen te staan uit.

"Drover" van Bill Callahan is niet het type nummer dat evenveel profiteert van de Beats-geluidssignatuur als andere genres. Zijn vocalen, die geen hulp nodig hebben op de basafdeling, klinken hier eigenlijk vrij helder en duidelijk. Ze krijgen zeker wat basversterking, maar het is niet overweldigend, en het gitaargeluid profiteert van de gebeeldhouwde high-mids. Het probleem op dit nummer is het drummen, dat een beetje overweldigend klinkt; de dieptepunten zijn zo versterkt dat de drums soms vooraan staan ​​in de mix, ze klinken donderachtig en veel zwaarder dan ze klinken via een meer gebalanceerde hoofdtelefoon. Ze vechten niet echt om de zang om je aandacht, maar ze klinken minder natuurlijk en theatraal dan iemand die op zoek is naar een nauwkeurige mix.

Op 'No Church in the Wild' van Jay-Z en Kanye West, wordt de aanval van de kick-drumlus geleverd met een pittige rand die het helpt de mix door te snijden, terwijl de sustain van deze hits een merkbaar verbeterde basversterkte punch bevat. De subbassyntheslagen die deze drumlus accentueren, zijn ook behoorlijk aanwezig, maar ze lijken iets minder intensiteit te hebben dan de dieptepunten en lage middentonen die de drumlus zelf verbeteren, en terwijl de subbasfrequenties worden weergegeven, de dieptepunten en lage middentonen bepalen de mix. Gelukkig zijn de vocalen en aspecten met een hoger register niet in de vergetelheid geraakt; er is hier ook veel high-mid beeldhouwen.

Klassieke nummers, zoals de openingsscène in "The Gospel volgens de andere Mary" van John Adams, ontvangen een extra dosis basrespons die voor sommigen opwindend klinkt; je kunt de lagere register snaren en diepere basnoten met meer intensiteit horen, maar ze halen nooit de mix in, en de zang en hogere register snaren blijven nog steeds de aandacht van de aandacht. Klassieke muziekpuristen zullen echter ineenkrimpen op de balans.

Gevolgtrekking

Als u op zoek bent naar een levensechte, minder gebeeldhouwde geluidssignatuur, is de Beats Studio Wireless natuurlijk niet het antwoord. Dit is voor basliefhebbers die willen dat de dreunende dieptepunten in balans worden gebracht door gebeeldhouwde hoge middentonen. Het is geen nauwkeurig geluid, maar het is een populair geluid, omdat het uiteindelijk transiënten in de hogere frequenties en de diepte van lagere registerinhoud markeert. Er zijn echter veel minder basversterkte paren, zoals de Panasonic RP-BTD10. Als je van het idee van grote bas houdt, maar iets minder wilt uitgeven dan de dure Studio Wireless, overweeg dan de AKG K845 BT of de Harman Kardon BT.

In deze prijsklasse houden we meer van de Parrot Zik dan van het te dure Beats Studio Wireless. Het klinkt opwindend en levert schone audio samen met doordachte accessoires. Maar uiteindelijk betaal je een beetje een toeslag voor de Dr. Dre-branding en het uiterlijk van de koptelefoon zelf, die alomtegenwoordig is geworden tot het punt van iconische in het gezelschap van atleten en muzieksterren. Als je van de look houdt, zal het Beats Studio Wireless-geluid niet teleurstellen, ervan uitgaande dat je op zoek bent naar grote bas, maar als je minder geïnteresseerd bent in de branding, zijn er meer betaalbare modellen die de klus net zo goed doen.