Ashley Madison, Tinder en moderne 'dating'

De hack van Ashley Madison is misschien wel een groter verhaal dan zelfs het bloedbad op de aandelenmarkt van deze week. Maar dit soort sites bestaat al jaren. In feite heeft een hoofdstuk in mijn boek uit 2003, Online the Book , het toen opkomende fenomeen van online dating besproken.

Datingsites variëren in stijl en marketing. Aan de ene kant van de schaal bevinden zich de moderne versies van wat in de jaren zeventig computer dating werd genoemd. Ze omvatten lange profielen en een algoritme dat overeenkomt met mensen op basis van voorkeuren en antipathieën. Over het algemeen zijn deze sites bedoeld voor mensen die serieus een partner willen vinden.

De tweede laag zijn deze sites van het Ashley Madison-type, die beloven mensen te matchen met diegenen die niets liever willen dan in een zak in een zak springen. Deze sites hebben typisch een man-vrouw verhouding van 10 tot 1 (conservatief); de kans op een date is nog groter.

Wat onze onderzoeker in 2003 ontdekte, was dat je je aanmeldde voor deze operaties en vervolgens wordt overspoeld met berichten van vrouwen die je gewoon willen ontmoeten. Maar u moet betalen voor meer informatie. En verrassing: als je lid wordt, hoor je nooit meer iemand.

Evenzo zag ik de database van Ashley Madison "klanten" nooit als iets anders dan een database van "sukkels" die uiteindelijk als slachtoffers of dummy's zouden moeten worden gedefinieerd.

Online heeft het boek zich niet verdiept in het nieuwe derde niveau van dating-apps zoals Tinder, dat een eenvoudig hot-of-not-mechanisme combineert met hook-ups. Dit is eigenlijk een geniaal idee en lijkt de meest efficiënte manier om informele ontmoetingen op te zetten. Maar niemand meer dan 40 gelooft dat deze afspraken zo ongebreideld zijn als geadverteerd. Millennials beweren anders, maar ze zijn gevoelig voor overdrijving. Feit!

De wereld van vandaag is zo snel en technologiegericht dat mensen steeds meer online ontmoeten. Bijna iedereen die ik vraag lijkt op de een of andere manier online te zijn ontmoet. Dit is interessant omdat in de jaren 90 de media maar al te graag griezelverhalen wilden vertellen over onschuldige meisjes die werden vermoord door mannen die ze in chatrooms hadden ontmoet.

Natuurlijk werden de realiteiten nooit besproken. Zoals, hoe de meeste "hete aerobicsinstructeurs" in een chatroom eigenlijk 14-jarige jongens waren. Of hoe de jonge meisjes echt oude vrouwen waren. Of hoe de meeste mannen die beweerden succesvol te zijn, in de kelder van hun ouders woonden. Dit zou wat humor hebben toegevoegd aan deze gruwelijke nieuwsberichten.

Toch ontmoeten mensen elkaar online. Maar ze ontmoeten elkaar overal. Het internet is slechts een nieuw kanaal. Laten we onszelf niet voor de gek houden en denken dat er hier nieuwe magie is.

Ondertussen is hier een bericht voor de mannen die deze column lezen. Merk op dat er ongelooflijk weinig vrouwen "in de buurt" op zoek zijn naar een affaire alleen omwille van het. Zelfs als er zulke vrouwen waren die zaken wilden… zou dat vrijwel zeker niet bij jou zijn . Hoe dom kan je zijn? Precies waarom de FTC deze valse reclame door sites als Ashley Madison zo lang heeft toegestaan, is het grotere mysterie.