Sonische manie bewijst dat Sega's toekomst in het verleden ligt

Ik ben niet 's werelds grootste Sonic-fan. Ik ben niet eens een superfan van Sonic of iemand die met de egel is opgegroeid. Eigenlijk had ik pas eind jaren negentig een Genesis; Ik kocht het en een greep uit games van een eBay-verkoper na het laten vallen van munten op een Dreamcast in een uitbarsting van Sega-gerelateerde consumptie. Als gevolg hiervan zijn mijn Sonic-opnames niet verzonken in verwondering bij kinderen of misplaatste nostalgie.

Sonic is een personage dat ik altijd al een beetje op afstand heb gerespecteerd, vooral vanwege de manier waarop hij en videogameseries Sega hebben voortgestuwd - een bedrijf dat voorheen het best bekend stond om het ho-hum Sega Master-systeem en een handvol uitstekende arcade-titels - in videospel en popcultuursterrendom. Sommigen zouden kunnen beweren, waaronder ikzelf, dat Sega in het recente verleden te zwaar leunde op het merk Blue Blur, maar Sonic Mania kan de sleutel zijn tot de toekomst van het bedrijf. Het is zo goed.

Sonic Mania, ontwikkeld door het waarblauwe team van Christian Whitehead, Headcanoon, PagodaWest Games, en, natuurlijk, Sega of America, weet dat je er bent voor snelheid, snelheid en meer snelheid, dus het niveauontwerp is er een die geschikt is tot vloeiende beweging. Het spel heeft veel directe wegen en lussen om doorheen te schieten, evenals alternatieve routes. Het verlaagt de platformsecties die me blokkeerden van echt liefhebbende Sonic-spellen uit het verleden. Het is het Sonic-spel dat Sonic-fans zich ten onrechte in het verleden hebben herinnerd, en precies wat ik zou verwachten van een modern Sonic the Hedgehog-spel.

Terwijl ik door Green Hill Zone en de eerste bonusfase speelde met een grote glimlach op mijn gezicht, merkte ik dat Sonic Mania niet alleen een goed spel is, maar een lichtend voorbeeld van wat Sega zou kunnen doen en zijn als het eruitzag verleden om zijn toekomst te drijven.

Het bedrijf zit op een goudmijn van klassieke titels en weet het. Het onlangs uitgebrachte Sega Forever, een retro-pakket voor mobiele apparaten met Sonic the Hedgehog, Comix Zone, Kid Chameleon, Phantasy Star II en andere titels, is een showcase van de rijke geschiedenis van het bedrijf. De games hebben moderne accenten, zoals een optioneel gratis te spelen model en cloudbesparing, maar zijn slechts teasers voor wat Sega zou kunnen doen. Als de fanhype rond Sonic Mania iets bewijst, is het dat er een aanzienlijk publiek kwijlt met verlangen naar series met diepgravende wortels om terug te keren naar een vergelijkbare speelstijl. Kortom, Sega moet de Mania-behandeling toepassen op de meest geliefde en geliefde titels.

Bijna tien jaar geleden vertelde een zeer betrouwbare bron me dat Sega Streets of Rage opnieuw wilde bezoeken, maar er was onzekerheid over de vraag of het een 2D- of 3D-affaire zou moeten zijn. Mijn nemen? Ga met wat in het verleden werkte en verbeter het. Maak het op sprite gebaseerd. Laat Yuzo Koshiro de actie scoren. Breng klassieke karakters terug en gooi nieuwe in de mix. En, belangrijker nog, geef het project aan een doorgewinterd team dat dol is op de serie - ze zouden een idee hebben van wat werkt, wat niet en hoe nieuwe gameplay-elementen het beste kunnen worden geïmplementeerd.

Je moet gewoon kijken hoe WayForward Technologies Double Dragon met Double Dragon Neon opnieuw heeft bedacht. De veelhoekige beat 'em up was gebrekkig plezier dat verdubbelde op de late jaren 1980 en vroege jaren 1990 belachelijkheid. Hoewel ik niet denk dat een nieuwe Streets of Rage de humor-route moet gaan, zou een potentieel ontwikkelingsteam de nieuwe retro-soundtrack en het coole nivelleringssysteem van Double Dragon Neon moeten bestuderen, omdat dat de game extra diepte gaf.

Evenzo heeft de Out Run-serie geen echt nieuwe ingang gezien sinds de Out Run 2 van 2003, een klassieke racegame die door digitale winkelpuien is weggerukt vanwege een verlopen Ferrari-licentie. Out Run 2 heeft talloze updates gezien en Sega heeft in samenwerking met de havenmeesters van M2 een uitstekende 3D-versie van de originele Out Run-titel voor de Nintendo 3DS uitgebracht. Out Run, althans de goede games in de serie, draait allemaal om eenvoud, dus de luchtige raceformule moet niet te veel worden verpest. Dat gezegd hebbende, alle toekomstige Out Run-games moeten afstand doen van echte autolicenties, zodat de titels digitaal kunnen blijven bestaan ​​voor de komende generaties.

• Fire Pro Wrestling World vindt een perfect huis op pc Fire Pro Wrestling World vindt een perfect huis op pc
• De terugkeer van Arcade Sports-titels maakt videogames weer geweldig De terugkeer van Arcade Sports-titels maakt videogames weer geweldig
• Fire Pro Wrestling World hernieuwde mijn geloof in online gaming Fire Pro Wrestling World vernieuwde mijn geloof in online gaming

Streets of Rage en Out Run zijn slechts twee voorbeelden van gerespecteerde Sega-titels die nieuwe afleveringen nodig hebben, maar Crazy Taxi, Jet Set Radio en de almachtige Virtua Fighter staan ​​hoog op mijn lijst met games die ook Sonic Mania-achtige liefde nodig hebben.

Ik besef dat game-ontwikkeling een moeilijke taak is, dus ik vergelijk mijn wensen en wensen met hoe een bedrijf deze inspanningen ziet: kosten en kostenvoordelen. Sega produceert immers niet langer consoles, dus zijn softwaregerichte inkomstenstroom maakt het waarschijnlijk een risicomijdend bedrijf.

Met de titels in de kluis moet je je echter afvragen of Sega meer te verliezen heeft als het helemaal niets met die franchises doet.