Hoe een gepensioneerde verpleegster haar kleine vt biedt. stad met internet

In een klein stadje in de buurt van de grens tussen Vermont en Canada wordt de nieuwste schermutseling in de strijd voor betaalbare internettoegang gevoerd door een 65-jarige vrouw die een laptop in een kinderwagen rondduwt.

Diane Peel, een gepensioneerde verpleegkundige, is de hoofdorganisator van een draadloos netwerk in Newport, Vermont. Peel en haar cohorten voltooiden in februari een tweejarig pilootproject met minder dan een dozijn huishoudens. Deze zomer zijn ze van plan high-speed internettoegang aan te bieden tegen een fractie van wat de commerciële ISP's in rekening brengen.

"Als je tegenwoordig niet verbonden kunt blijven, verlies je gewoon", zei Peel. "Er zijn kinderen die opgroeien in gezinnen waar de enige toegang tot internet die ze ooit zien, is dat hun ouders Facebook op een smartphone op en neer scrollen. Dat bereidt hen niet voor op volwassenen in de samenleving die we hebben."

Voor veel Amerikanen is een breedbandverbinding thuis een essentiële noodzaak voor het leven in de 21ste eeuw. En toch zijn er sommigen die zeggen dat ze zich geen smartphonegegevensplan en internet thuis kunnen veroorloven, waardoor velen op een paar optredens per maand vertrouwen van hun draadloze netwerkaanbieder.

De Newport Wireless Mesh wil dat verhelpen met goedkope wifi-routers en een economisch model dat is geleend van de publieke omroep. Wanneer de groep formeel wordt gelanceerd, wordt verwacht dat deze ongeveer 80 families zal bedienen via slechts zes knooppunten of routers. De knooppunten liggen meestal ongeveer 200 voet uit elkaar en elke knoop kan meerdere huishoudens bedienen. Ze communiceren met elkaar, en sommige maken verbinding met internet.

Om de ontvangst te testen, rustten Peel en haar collega-activisten een kinderwagen uit met een laptop, een batterij voor motorfietsen en jetski's, een stroomomvormer en een router met een antenne eraan. Ze duwden de "gaasbuggy" rond het gebied van ongeveer negen vierkante blokken in het centrum van Newport, bediend door het gaasnetwerk, waar bijna de helft van de kinderen onder de armoedegrens leeft.

"Dankzij dit draadloze mesh-project heb ik internetdiensten die ik anders niet zou hebben en ik ben nu vijf jaar in mijn woning", zei Michelle Rossi, een alleenstaande moeder van twee. "We voelen nog steeds aan hoe het weer het beïnvloedt en het aantal apparaten in huis dat het heeft. Mijn zoon heeft een PlayStation en mijn dochter speelt op de tablet, maar we hebben niet teveel hik gehad."

Het pilootproject werd 'onder de radar' uitgevoerd zonder de medewerking van lokale verhuurders, waardoor sommige routers niet op optimale locaties werden geplaatst. Ze hebben nog geen toestemming van verhuurders gekregen, maar Peele verwachtte niet veel pushback.

Deze zomer krijgt elk deelnemend huishouden een gelamineerd vel met informatie over het oplossen van problemen. Op de onderkant van het blad 'wordt dit waarschijnlijk mijn telefoonnummer', zegt Peel lachend. "Ik zal persoonlijk naar je huis komen en het probleem bekijken."

Inwoners van Newport hebben twee opties voor commerciële internetdiensten: Comcast en Fairpoint Communications.

Comcast biedt sinds 2011 goedkope internettoegang aan gezinnen in federaal gesubsidieerde woningen of met kinderen in een schoollunchprogramma via het Internet Essentials-programma. Ongeveer 1.300 Vermont-huishoudens zijn geaccepteerd in Internet Essentials sinds de oprichting en in aanmerking komende huishoudens ontvangen 10 Mbps-service voor slechts $ 10 per maand, hoewel dat minder is dan de helft van de snelheid van de 25 Mbps entry-level internetdienst van het bedrijf.

Peel is van plan bandbreedte te kopen - ongeveer 100 Mbps - via glasvezelkabel van Fairpoint, die op de hoogte is van het plan van Peel. Ze weet nog niet hoe snel de service zal zijn; bètatesters hebben zonder incidenten YouTube en Netflix bekeken, maar online gamen is waarschijnlijk een no-go.

Peel verwacht dat huishoudens met een laag inkomen $ 15 per maand zullen betalen voor onderhoud, maar sommigen betalen niets en sommigen betalen meer. "We hebben wel een aantal mensen in deze buurt die eigenlijk iets beter af zijn en erg burgerlijk zijn, " zei Peel. "Ik hoop dat ze bereid zijn iets meer in te trappen."

De Newport Mesh heeft bijna geen overhead. Er zijn geen salarissen en geen huur te betalen voor het hoofdkantoor, een bureau bij een kunstgalerie zonder winstoogmerk en een buurthuis. Toen Peel een verslaggever rondliep tijdens een recent bezoek, wees ze op een router in een tupperware-container die op het bord van de galerij was aangebracht.

Van Pittsburgh tot Newport

Peel liet ook zien wat eruit ziet als een witte vierkante hockeypuck die in de palm van haar hand past. Het was een mesh-router gekocht van een Pittsburgh-bedrijf genaamd Meta Mesh Wireless Communities, dat voortkwam uit het draadloze mesh-netwerk van die stad, PittMesh. De eerste router in Pittsburgh ging in april 2013 omhoog en PittMesh heeft nu 60 knooppunten in de stad.

De missie van Meta Mesh is om oplossingen te ontwikkelen om de digitale kloof te overbruggen, volgens Adam Longwill, een oprichter van PittMesh die nu als directeur van Meta Mesh fungeert.

Meta Mesh heeft kleine reisrouters van een Chinese fabrikant gekocht voor tussen de $ 25 en $ 40, plaatst er grotere antennes op en plaatst de eenheden vervolgens in waterdichte containers zodat ze buitenshuis kunnen worden gebruikt.

"De apparatuur die we installeren, is van nature erg goedkoop, dus we kunnen deze eenvoudig omruilen als het niet lukt", legt Longwill uit. "En we houden het klein zodat het vrij discreet is."

Longwill zegt dat PittMesh geen server nodig heeft om te functioneren. Het gebruikt vijf ultra goedkope Raspberry Pi-computers voor de webpagina van het netwerk en een communityhub voor hyperlokaal nieuws en aankondigingen. Ongeveer de helft van zijn routers, die met slechts twee schroeven aan een muur worden bevestigd, zijn verbonden met internet. Gebruikers halen meestal snelheden van 5-20 Mbps, maar het is niet ongehoord om een ​​snelheid van 50 Mbps te bereiken op PittMesh.

Meta Mesh verkoopt zijn aangepaste routers voor $ 75 per stuk en brengt $ 100 in rekening voor installatie in het Pittsburgh-gebied. Longwill zegt dat hij gemeenschapsontwikkelingsbedrijven en andere lokale non-profitorganisaties heeft gekregen om de aankoop en installatie van nieuwe knooppunten te financieren.

"We kloppen in feite op de deuren van een bedrijf en zeggen:" Hé, wil je deze router opzetten? Het is allemaal betaald. En we willen echt dat je bandbreedte doneert en we verbinden het gewoon met je internet. Als dat dat is OK, het kost je niets en je zult er beter uitzien in de gemeenschap. ''

Mesh-netwerken zijn momenteel actief in New York, Philadelphia, Detroit, Houston, St. Louis, Kansas City, KS en Portland, Oregon. In de Bay Area werken momenteel 50 knooppunten in het in Oakland gevestigde People's Open Network, maar dat aantal zal naar verwachting tegen het einde van de zomer groeien tot 200. Net als PittMesh ging het eerste knooppunt van het People's Open Network omhoog op een lokale hackerspace.

Mark Juul, een softwareontwikkelaar die actief is in het netwerk, zegt dat het zich uitstrekt zo ver naar het zuiden als Santa Cruz en het noorden tot Marin County, een afstand van 75 mijl. Dat wordt gedeeltelijk mogelijk gemaakt door wifi-routers met directionele antennes die bandbreedte over lange afstanden kunnen verzenden.

"Als je een lijn van de site hebt en een goed dak hebt dat andere knooppunten ver weg kan zien, zou ik je dag dat je hoge snelheden binnen een paar mijl kunt doen, " zei Juul.

De Bay Area mesh is geadviseerd door Mitar Milutinovic, een afgestudeerde student aan UC Berkeley en mede-oprichter van wlan-slovenija, een mesh-netwerk dat zich uitbreidde naar drie steden in Slovenië en Kroatië. De draadloze mesh-beweging bloeit in Europa. Het grootste netwerk ter wereld - Guifi - bevindt zich in Spanje; het heeft meer dan 32.000 knooppunten en beslaat een groot deel van Catalonië.

Juul ziet internettoegang als een fundamenteel mensenrecht en vindt dat er geen reden is waarom mensen niet op internet zouden moeten zijn, zelfs als ze er niet voor kunnen betalen.

"Als we voldoende kritische massa krijgen, kunnen we eenvoudig bulkbandbreedte kopen tegen zeer lage tarieven en deze financieren via vrijwillige betalingen, " zei Juul. "De mensen die niet kunnen betalen, zullen niet betalen en de mensen die kunnen betalen, zullen betalen. En hopelijk werkt dat voor iedereen."

Juul en andere mesh-activisten zeggen dat het niet goed is dat internetinfrastructuur in handen is van een handvol grote bedrijven. Dat houdt volgens hen de prijzen kunstmatig hoog, dus mesh-netwerken zijn een betaalbare oplossing.

"Iemand bezit misschien de vezels of de kabels die naar je huis gaan. Iemand bezit misschien de telefoonpalen of de wegen, dus je kunt niet graven en je eigen kabels leggen, " merkt Juul op. "Maar je kunt een schoteltje op je dak zetten en een signaal naar iemand anders sturen. En plotseling kun je je eigen infrastructuur bouwen. Dat is de kracht van deze wifi-netwerken."

Juul benadrukt dat het People's Open Network niet de enige internetdienst wil zijn die zijn gebruikers biedt.

"We verwachten dat we heel veel bandbreedte aan heel veel mensen kunnen bieden. Onze bandbreedte zal redelijk betrouwbaar zijn en het zal gratis zijn omdat het wordt gefinancierd door donaties. Maar we gaan niet noemen onszelf een ISP. We gaan mensen niet vertellen dat 'dit nu uw gratis ISP-alternatief is voor uw bestaande ISP'."