Video: Aantekeningen maken (November 2024)
We hebben allemaal het verhaal gehoord van een briljante roman of film die begon op een servet. Het is een uitzonderlijk verhaal. Letterlijk. Het is een uitzondering. De meeste schrijvers hebben een proces voor het schrijven, opslaan en ordenen van hun aantekeningen zonder een met whisky bevlekte servet.
Ik heb veel methoden, waarvan ik er enkele later met je zal delen. Maar ik wilde nog een paar schrijvers vragen hoe ze ook aantekeningen bewaren.
Hieronder staan vijf accounts, waaronder die van mijzelf, van professionele schrijvers over hoe we aantekeningen maken zodat we naar die ideeën kunnen terugkeren en er echt werk van kunnen maken. Zoals je zult zien, zijn de schrijvers enorm divers, net als hun methoden om aantekeningen te maken.
Brian Koppelman
Brian Koppelman is een scenarioschrijver, vooral bekend van Rounders and Oceans Thirteen , en de gastheer van de podcast The Moment With Brian Koppelman, op Slate. De podcast is een interviewprogramma met succesvolle mensen over de buigpunten van hun leven en hoe ze daarop reageerden. Hij besteedt veel tijd aan het interviewen van creatieve professionals over hun dagelijkse werkgewoonten en het schrijfproces. Koppelman heeft ook een uitstekende Vine-serie genaamd Six Second Screenwriting Lessons met hapklare tips voor schrijvers en creatieve professionals.
"Ik organiseer mijn aantekeningen… nou… Het is moeilijk om die zin zelfs af te maken. Organisatie is nooit mijn kracht geweest. Wat ik probeer te doen is ze te bewaren waar ik ze tenminste kan vinden, wat meestal op mijn iPhone in de Notes-app. Hoewel er automatisch een back-up van wordt gemaakt, e-mail ik de notes om de paar dagen naar mezelf, zodat ik later, wanneer ik aan het werk ben, op zijn minst weet waar ik moet zoeken. Ik bewaar ook projectspecifieke notes aan het einde van een document. Een lopend scenario bevat mogelijk twee pagina's met notities helemaal onderaan. "
@BrianKoppelman
Tim Federle
Tim Federle is een humorist, schrijver van korte verhalen en een jonge volwassen romanschrijver van verschillende titels, waaronder Better Nate Than Ever . Zijn humor duikt op op onverwachte plaatsen, zoals receptenboeken, zoals Tequila Mockingbird en Hickory Daiquiri Dock . Hij was ook Broadway-artiest.
"Als ik me klaar maak om een nieuwe roman of een kort verhaal te schrijven, lees ik veel non-fictie- en nieuwssites, alles dat een kern van een idee kan hebben om te lenen (stelen), en stuur me dan een e-mail om het verhaal later te lezen in de metro. Ik zal mezelf ook specifieke regels e-mailen - een grap die naar me toe zou kunnen komen, of een observatie in een supermarkt die geschikt zou kunnen zijn voor een bepaald hoofdstuk - precies in het onderwerp van een overigens lege e-mail. wordt de takenlijst.
"Ten slotte bewaar ik een Word-document, dat ik dagelijks bijwerk (om meerdere back-ups te maken, in de tientallen) van de belangrijkste work-in-progress roman, naast een Google-document van onderzoek (" 10 dingen die je moet weten over bee steken 'voor een verhaal dat zich in de zomer afspeelt) en / of opmerkingen voor mezelf wil ik niet vergeten (' Vergeet niet John Smith te bedanken in de erkenningen, omdat hij je die insider-info over bijen gaf. ') Voor de goede orde, niets dat ik momenteel schrijf betreft bijen. Maar toch. "
@timfederle
Laura Vanderkam
Non-fictie boekauteur Laura Vanderkam is een data-driven schrijver. Ze schrijft grotendeels over time-management, in titels zoals 168 Hours (het aantal uren in een week) en wat de meest succesvolle mensen doen voor het ontbijt . Al haar observaties komen van harde cijfers en interviews over hoe mensen hun dag doorbrengen. Haar nieuwste boek, I Know How She Do It, komt binnenkort uit.
"Schrijven, ik weet hoe ze dat doet. Het vereiste 143 volledige tijdlogboeken van 168 uur, plus tientallen anderen die niet volledig genoeg bleken te zijn om te gebruiken. Ik heb de meeste vrouwen geïnterviewd die logboeken voor me bijhouden, dus ik had aantekeningen van die gesprekken ook. Ik gebruikte een combinatie van digitale en ouderwetse papierstrategieën. Ik hield een digitaal bestand met opgeslagen kopieën van alle logboeken (die meestal spreadsheets waren). Toen ze binnenkwamen, hield ik korte aantekeningen bij over iets bijzonder opmerkelijks op verschillende grote vellen papier met mijn hoofdstuktitels erop. Dus als ik een voorbeeld zag van iemand die haar werkuren zo organiseerde dat ze in een serieuze oefening kon passen, zou ik opmerken dat op beide hoofdstuk over werk uren en het hoofdstuk over persoonlijke verzorging. Ik dacht dat ik er later achter zou komen waar het het beste past!
"Nadat ik alle 143 logboeken had, ging ik door en legde ik dagelijkse werk- en slaapuren, huishoudelijk werk, oefeningen, lezen, tv, enz. Bij elkaar. Ik bewaarde deze notities op een spreadsheet die ook aantekeningen bevatte over interessante functies van de logboeken.
"Ondertussen, terwijl ik mensen telefonisch interviewde, hield ik een doorlopend woorddocument bij met al deze interviewnotities. Ik zou notities vetgedrukt of sterretjes naast ze plaatsen als ik dacht dat ze nuttig konden zijn. Later gebruikte ik de zoekfunctie in dit document vrij vaak om mensen te herinneren die over specifieke onderwerpen praten.
"Nadat ik klaar was met het bijhouden van de logboeken, was het tijd om te beginnen met schrijven. Ik keek door mijn aantekeningen op de enorme stukjes papier (in een fysiek notitieblok) en bedacht welke vrouwen in elk hoofdstuk moesten worden geprofileerd. Toen begon ik te schrijven! Ik vond het vrij eenvoudig om een ruwe schets te schrijven met al die informatie die in mijn hoofd rondzwom. Ik denk dat ik 30.000 woorden in één week heb geschreven. Het boek bleek uiteindelijk ongeveer 80.000 woorden te zijn.
"Dit hele proces wordt in de loop van de tijd gemakkelijker. Ik ben geneigd om in boeklengte te denken als ik een boek schrijf, dus ik organiseer informatie altijd mentaal in hoofdstukken. Dan is het gewoon een kwestie van het vinden van de specifieke informatie, plakken op de pagina en het klinkt mooi.
@lvanderkam
Jordan Hoffman
Jordan Hoffman is een freelance filmcriticus en schrijver wiens werk verschijnt in verschillende kranten en online publicaties, waaronder New York Daily News , The Guardian , VanityFair.com en TimesOfIsrael.com.
"Vijfenzeventig procent van het werk dat ik doe, zijn filmrecensies. Dus ja, ik maak aantekeningen in een klein kussentje in het donker. Ik ben zeer loyaal aan middelgrote notitieboeken met een kleine inkeping om een pen te knippen aan de voorkant. Ze kosten ongeveer $ 8 bij Duane Reade. Sommige critici krabbelen notities non-stop. Sommigen brengen nooit iets in het theater. Ik zit ergens tussenin. Als ik ooit op een vertoning ben en ik besef dat ik mijn notitieboekje of don vergeten ben ' Als ik een pen heb, raak ik in paniek. Er zijn tijden geweest dat ik aan onbekenden vroeg of ik wat papier kan lenen. Ik heb dat papier en die pen nodig als kruk. Maar hier is de clou. Laten we meestal zeggen in 80 procent van de gevallen verwijs ik nooit naar mijn aantekeningen als ik mijn beoordelingen schrijf, maar wetende dat het er is, is absoluut essentieel voor 'mijn proces'. Ik kijk echt alleen naar mijn aantekeningen als ik echt vastzit of als ik over iets schrijf dat ik lang geleden heb gezien, zoals een overblijfsel van een festival of zoiets. Maar de grap zit op me, want na het schrijven in het donker kan meestal toch niet lezen wat er op het papier staat!
"Voor andere aspecten van mijn werk gebruik ik meestal notities voor het bedenken van toonhoogtes. Kleine ideeën die bij me opkomen tijdens een wandeling of onder de douche. Ik open de Notes-app op mijn iPhone en tik een paar woorden uit. Ik e-mail ze voor mezelf, dus als ik thuis kom, krijg ik de boodschap en kijk of ik mijn schittering in een coherent toonbeeld kan masseren. Dit is ongeveer even hightech als ik krijg! "
@jhoffman
Jill Duffy (dat zou ik zijn)
Ik wilde hier een paar woorden over mijn eigen proces toevoegen, omdat het behoorlijk anders is dan wat iedereen doet. Ik schrijf zowel korte artikelen als lange werken, waaronder het boek Get Organized: How to Clean Up Your Messy Digital Life , en mijn manier van notities maken en organiseren verschilt afhankelijk van wat voor stuk ik schrijf.
Voor artikelen met een snelle doorlooptijd, zoals nieuwsverhalen en productrecensies, ken ik meestal de structuur van het artikel van tevoren. Voor deze kortere artikelen maak ik meestal gewoon een document dat uiteindelijk het uiteindelijke document wordt, en noteer ik daar aantekeningen. Ik heb bijvoorbeeld vier kolommen voor deze Get Organized-serie al opgesteld. Ik pik ze weg door zinnen, trefwoorden of soms hele alinea's te schrijven die ik rond zal bouwen om het volledige artikel in de komende weken te worden.
Voor boeken en langere artikelen die misschien helemaal geen deadline hebben, gebruik ik mijn aantekeningen niet alleen als ideeën, maar ook om me te helpen de structuur te definiëren. Hoe? Ik schrijf notities als opsommingstekens, en die opsommingstekens moeten een volgorde hebben. Toen ik Get Organized aan het schrijven was : How to Clean Up Your Messy Digital Life , hield ik een steeds evoluerend Evernote-document bij. Het begon met een titel en ondertiteling. Toen heb ik een overzicht van hoofdstukken opgesteld. Elke keer als ik een briefje had, schreef ik het als een opsommingsteken onder de betreffende hoofdstuktitel. Uiteindelijk veranderden die kogels in de paragrafen die ik zou schrijven. De notities gaven mijn schrijfstructuur en verhinderden in zekere zin het schrijversblok omdat ik altijd wist wat ik moest schrijven en waar ik het moest zetten.
@jilleduffy
